Tanıyor Olmanın Verdiği Özgüven

Ortam Rezillikleri ve Madara olan Bünyeler Episode 1

Günlerden çarşamba bir arkadaşımla işimin düştüğü bir devlet dairesine beraber gidilir.Arkadaşımı yanına almamın tek sebebi işi bitirecek memuru tanıdığını iddaa etmesidir.

Ben;

-Tanıyon demek abi sende gel o zamanda kolayca halledelim şu işi.

Arkadaş;

-Tabi birader ne demek geleyim.

Mevzu bahis daireye gidilir işi bitirecek memurun bulunduğu bankoya yanaşılır.O bankolarda mübarek berlin duvarı gibidir arkasındaki şahsın kafasından ötesi gözükmez.Sanki karşında konuşan bir kafa sanki kukla tiyatrosu.

Ben;

-Meraba kolay gelsin abonelik için gelmiştik.

Tanıyor olmanın verdigi öz güvenle lakayıtlığın dibine dibine vuran arkadaşım;

-Ahmet Naber ya?

Memur başını hafifce sola yukarı doğru kaldırıp sol kaşınının altından yan gözle arkadaşıma Kıllık yapma  lan dercesine keskin bir bakış atar ve sanki hiç bir şey duymamışcasına işine devam eder.

Tabi bende zorla bastırılan kahkaha atma isteği,Yüzümde hafif bir sırıtma ve hiç bir sorun yok İfadesi.

Arkadaşta Hafif yeşile çalan kırmızı bir surat yapısı ve ardından hiç bozulmayacak derin bir sessizlik.